Witajcie moi drodzy poezjo-maniacy ; ) I jak tam po weekendzie? Bo mi było bardzo dobrze! Korzystałam sobie z dobrej pogody i przeczytałam większość wierszy Pabla Nerudy. Fajnie przeżyć jeszcze raz to, co czułam czytając je pierwszy raz.. Znalazłam je nad szafą mojej babci. Te wiersze miają dużo lat... Dziadek prawdopodobnie wysyłał jej te wszystkie poezje na wszelkie okazje ; ) bardzo romantyczne.

Wobec ciebie
nie jestem zazdrosny.

Przyjdź z mężczyzną
za plecami,
przyjdź mając ich stu we włosach,
przyjdź z tysiącem ich od piersi do stóp,
przyjdź jak rzeka
pełna topielców
na spotkanie ze wściekłym morzem,
wieczną pianą i burzą.

Przynieś ich wszystkich
tam gdzie czekam:
zawsze będziemy sami,
zawsze będziemy ty i ja
sami na ziemi
aby rozpocząć życie.

~Pablo Neruda, Zawsze

Świetny, prawda? To był pierwszy wiersz, jaki udało mi się odczytać z poplamionej kawą kartki. Trudno ją zrozumieć? Ja wieże! Sądzę, że to Wenus. Nie, nie ta, którą znamy z mitologii, to po prostu kobieta, w której kochają się mężczyźni, Ale on i ona są w sobie zakochani...

A jeśli tak było zmoją babcią? ; )

wasza koroloeva.

_

obrazek pochodzi z weheartit.com